معنی روح نامیه در لغت نامه دهخدا

روح نباتی. قوت نامیه. (آنندراج). نیرویی در گیاهان که باعث نمو آنها گردد:، ز روح نامیه مانا که نسبتی دارد، ثنای او که فزاید همی بعمرثناش.، سنایی.، من میوه دار حکمتم از نفس ناطقه، وایشان ز روح نامیه جز نارون نیند.، خاقانی.، زبس که ریخت ازین پیش خون خفچاقان، بهندوی گهری چون پرندچین براق، عجب مدار که از روح نامیه زین پس، بجای سبزه ز گل بردمد سر خفچاق.، خاقانی.، و رجوع به روح نامی شود